باران صادق ترین یادآور لحظه های ناب و پاک است آن کسی که زیر باران عاشق می شود به گمانم مجنون ترین شاعر عالم گردد مگر می شود زیر اشک های آسمان خدا باشی و چشمت از شوق نبارد
قطره قطره خاک دارد نمور می شود دلم دارد باز بذرهای تابستان را به رشد وا میدارد کشت دیم شاید همین است محتاج رویش از جانب غیر نیستیم ما با باران به رویش می رسیم
(تقدیمی به عاشقان زیر باران)
پاسخ:
کجایی باران....
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.