تک نویسی...
هیچ کلمه ای *تو* نمی شود...
کپی از طراحی ها اشکالی ندارد...
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۲)
- آبان ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- خرداد ۱۳۹۴ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۲)
- اسفند ۱۳۹۳ (۱)
- بهمن ۱۳۹۳ (۲)
- دی ۱۳۹۳ (۱)
- آذر ۱۳۹۳ (۲)
- آبان ۱۳۹۳ (۲)
- مهر ۱۳۹۳ (۱)
- شهریور ۱۳۹۳ (۳)
- مرداد ۱۳۹۳ (۴)
- تیر ۱۳۹۳ (۹)
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر
آهسته و خاص... با طنینی مخصوص به خود...
پستت عالی است
مثل همیشه
مثل همیشه
قشنگ بود
آفرین
احساستون مستدام!
حس زیبایی رو منتقل میکنه اما بهتر بود یه کشف تازه ای توش باشه یا مثلا توضیح بدید چرا طرف مقابل آهسته گفتن رو دوست داره
+
وقتی تو نیستی
دوستت می دارم رازی ست
که در میان حنجره ام
دق می کند...
(حسین منزوی)
دوستت می دارم رازی ست
که در میان حنجره ام
دق می کند...
(حسین منزوی)
چقد این جمله به دلم نشست
منم شنیدن آرومه "دوست دارم"رو خیلی دوس دارم
بلند فریاد بزن دوستت دارم تا گوش زمانه کرشود از صدای ناهنجار بی مهری...نسیم
آهسته گفتن و پیوسته گفتن را بیشتر دوست دارد!
عالی مث همیشه
خیلی قلم خوبی داری
بهت تبریک میگم
واقعا کوتاه نوشت‌هات خوندنیه و برام لذت‌بخشه
طراحی‌ها هم که این زیبایی رو دو چندان کرده
بهت تبریک میگم
واقعا کوتاه نوشت‌هات خوندنیه و برام لذت‌بخشه
طراحی‌ها هم که این زیبایی رو دو چندان کرده
بر روی ما نگاه خدا خنده می زند،
هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ایم.
زیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوش،
پنهان ز دیدگان خدا می نخورده ایم
پیشانی ار ز داغ گناهی سیه شود،
بهتر ز داغ مهر نماز از سر ریا.
نام خدا نبردن از آن به که زیر لب،
بهر فریب خلق بگوئی خدا خدا.
دوستت می دارم و بیهوده پنهان می کنم
خلق میدانند و من انکار ایشان می کنم
خلق میدانند و من انکار ایشان می کنم
خداجایگزین تمام نداشته هایت
سلام
رفاقت به سبک حبیب 7
به روز شد
یاعلی
این بار هم دعوتین ...این بار با عنوانی مثل
در حرمش شاه و گدا برابرند ....
بخند و بخندان ...
میشه دعا کنی شهید شم ...
عاشقانه بخوان ...
آخرش می میریم ، ولی ...
قرار فراموش شده ...
ما هم بسازیم ...
صاحبمان کجاست ....
http://nishtar.ir/
منتظرتون هستیم
(س)یا زهرا
آره...
آره........
آره........
زندگی چیدن سیبی است که یاید چید و رفت
زندگی تکرار پاییز است که باید دید و رفت
زندگی رودی است جاری هر که آمد
کوزه ای شادمان پر کرد و مشتی آب نوشید و رفت
قاصدک این کولی خانه بدوش روزگار
کوچه گردیهای خود را زندگی نامید و رفت